Kücük burjuva hayatini elestirdi, ama solun acmazlarini da. Büyüyemeyen toplumu elestirdi; ama ona sirtini dönen aydini da. Kemal Tahiri de sevdi, James Joyceu ve Nabokovu da. Ikinci baskisini bile göremedigi az sayidaki yayimlanmis eseri ve tamamlayamadigi romanlariyla Oguz Atay, toplumcu ve yerligelenekci yazarlarin yel degirmenlerine karsi bireyi, kisiliginin röntgenini cekercesine özgün, cesur ve yenilikci anlatimiyla merkeze alan Don Kisotumuzdu.

Selcuk Orhan, Oguz Atayin kisisel, edebi ve sosyal varligini, kimi sikca sorulan, kimiyse akla gelmesi zor sorulara yanitlar vererek cözümlüyor. Bir zamanlar neden anlasilmadigini, reddedildigini, yalnizlastigini da, 80lerde nasil aniden yükseldigini, yayildigini ve giyabinda takdire, tebrike kavustugunu da, doyurucu, keyifli bir dille anlatiyor.

Atayinki gec baslayip erken biten, ama ondan habersiz hala devam eden bir edebi serüven; Ha-ha ya da Bat dünya bat