Asirlar boyu ayni topraklarda yasamis, ayni suyu icip ayni ekmegi yemis ve ayni havayi solumuslardi. Iyi ve kötü, günahsiz ve günahkar, hain ve kahraman, cesur ve korkak, bilgili ve cahil, zengin ve yoksuldular. Bazen devletin en üst katinda makam sahibi, bazen cikmaz sokagin numarasiz bir evinin sakiniydiler. Dinleri, dilleri ve isimleri ayri ama hayat tarzlari ayniydi. Onlar azdi, azinlikti; bazilari Osmanli olarak dogmus, Türk olarak yasamis ve ölmüstü. Rum, Ermeni veya Museviydiler... Gayrimüslim olmalarinin disinda bizden farkli degildiler aslinda. Ayni siralarda dirsek cürüttügümüz, ayni kislalarda beraber nöbet tuttugumuz, ayni heyecanla sevgiler ve sevdalar paylastigimiz onlardi. Ergun Hicyilmaz, Beni Topragima Gömünde iste o ötekilerin dramlarina tutuyor fenerini. Ne karalamayi amac edinip, düsmanligi körüklüyor, ne de yersiz ve abartilmis bakisla övgüler yagdiriyor kahramanlarina. Oldugu gibi, bu topraklarin insanlarini anlatan bir kitap sunuyor okuyucusuna. Yasanan onca acidan sonra, sevgi ve saygi dolu bir dünyanin paylasimina birer demet cicek olsun ve dostluga cagrida bulunsun diye