Gözlerinin baglandigi ve bir ölüm müzigi calmasinin istendigi an gelmisti. Buraya kadar. Zaman silinmisti. Kubbenin tepesinde kac gün devrilmisti Allah bilir. Insanlar bir düsten uyanmisti, yüzleri dagilip gitmenin esigindeydi. Tek tek sorgulandilar; uzatilan taslardan ölüm icti kimileri. Iste o zaman kacma girisimleri basladi.
Cok gecmeden de kiyim. Ulumalar ve canhiras seslerden, yoklugunun fark edilmeyecegini anlamis, disari atmisti kendini; düs kirikligi ve gögsünde siddetli bir kasilmayla fazla uzaga gidememisti. Ziyafetin verilmeye baslandigi aksamin sabahiydi. O ise, gün isigini cok sonra fark edebildi.

Cilginlik ve zehir kasip kavurdu iceridekileri, Seyfüddevlenin kilici baslari ayirdi omuzlarindan lakin vazgecmediler; kacmaya calistilar. Umutsuzca da olsa, tekrar kacma girisiminde bulunanlardan biri, iste o Yahudiydi.

Emir sarsak sarsak disari cikti, elinde kanli kilicini bir asa gibi uzatarak ilerledi Farabye. Kör gibi yürüyordu. Düse kalka, kumlarda sürüne sürüne haykiriyordu Gitme feylesof Beni sonsuza dek susturmadan, bir daha ihanet görmeyecegim bir uykuya daldirmadan gitme. Kervan gitti, ates gibi yolda kaldim. Bana bagli
olanlari bile kilictan gecirdim. Bu düs kirikligi, aci mi yoksa tiksinti mi saliyordu icine, tam cözemedi Farab. En zor notalari matematiksel olarak cözümleyebilen