Amerikan sinemasinin dahilerinden David Mamet, hem oyun ve senaryo yazarliginda hem de yönetmenlikte, bilhassa dehasindan yola cikarak, kendisine özgü bir kanal olusturabilmis bir isimdir. Mamet, sinema üzerine yazdigi kitaplarda da bu özelligini acikca ortaya koyar. Daha önce yayimladigimiz Film Yönetmek Üzerine kitabinda gördügümüz o dehayla, Bicagin Üc Imgesinde daha net bir sekilde karsilasiriz. Bicagin Üc Imgesi, Mametin dehasini, dramaya imgesel bakisini, tarihsel, politik ve literal anekdotlar üzerinden sinematografik, dramatik ve sanatsal olana dair görüslerini sunuyor okura. Bu kitabin her bir cümlesi, deyim yerindeyse, imbikten gecirilmis ifadelerdir. Bicagin Üc Imgesi, bu yönüyle, bir fragmanlar serisini andiriyor.

Yazar bu kitabinda, kimi kavramlari da, yine kendisine özgü o üslubuyla, masaya yatiriyor. Kavramlar bu kez, Mametin gözünde ve üslubunda, daha önce hic olmadiklari birer seye dönüsüyorlar. Bu kavramlar, sanatsal alani belirlemek, daha dogrusu o alani tersyüz etmek üzere, diktatörlük ve özgürlük, sanat ve eglence, varlik ve yokluk gibi baska kavramlarla karsilasiyor, ic ice giriyor, cebellesiyor.

Sinema dizimizin ücüncü kitabi Bicagin Üc Imgesi, Edebi Seylerin de 99. kitabi olarak okurlarinin karsisinda

Leadbelly olarak da bilinen Huddie Ledbetter söyle demisti Bir bicak alirsiniz, onu ekmegi kesmek icin kullanirsiniz, böylece calismaya gücünüz olur; onu tiras olmak icin kullanirsiniz, böylece sevgilinize güzel görünürsünüz; sevgilinizi bir baskasiyla yakaladiginizda, bicagi onun yalanci kalbini kesmek icin kullanirsiniz.

Bicagin ortaya cikisi, düzeni seven, hakarete ugramis zihnin dehsetle yüzlesebilme cabasidir.