Duygulardan kacmak icin elleri ve zihni isler tutmak, insanin varolusundan beri kabul gören bir eylemdir. Her daim yapilacak isleri, büyük sorumluluklari olanlar hassasiyetleri yok saymayi cok iyi becermezler mi Sonucta yasam, istikrarli bir caba gerektirir. Gayret eksik oldugunda deneyimlenen, tek yöne akan bir nehirde salinmak degildir; akinti ve firtinalarla dolu bir denizde yolunu bulma cabasidir yasam.

Yeni bir gün cesitli ihtimalleri kapsayarak her aninda dönüsüm ve sonucunda degisimi barindirir. Her hareket bekleyen bir tohumu uyarir, gelismesi icin örtülü mesajlar gönderir. Kosullar uygun olunca uyuyan tohumlar canlanir. Gece güne döner, gökyüzü aydinlanir.

Sonucunu düsünmeden yapilan eylemler gercek iyiliktir. Ötesi ancak perdelenmis menfaat beklentisidir.

Kisi ne yaparsa yapsin, nasil yasarsa yasasin bir gün hepsi biter. Iyi bir insan olmak, elde kalan tek seydir.

Bu roman; Nerminin, Selinin, Zerrinin ve Sevimin iyi olma, tüm olan bitene karsi iyi kalma hikayesidir.