Türk Milliyetciligi, tarihimizde önce Kültürel Türkcülük olarak temayüz etmistir. Imparatorluk devirlerinde asirlar boyu göz ardi edilen Türk kimligi, Tanzimat Devri ve sonrasindaki aydinlarin, dil edebiyat alaninda ortaya koydugu eserler üzerinden kendisini ilk olarak kültür hayatinda göstermeye baslamistir. 20. Yüzyilin basinda Gaspirali Ismail, Yusuf Akcura ile Ziya Gökalp, görüsleriyle Kültürel Türkcülügü bir adim ileri tasiyarak, ona mill-ideolojik hüviyet kazandirmislardir. Balkan topraklarinin kaybedilmesinden sonra Ittihatcilarin devlet politikasi haline getirdigi Türk Milliyetciligi, Gazi Mustafa Kemalin önderliginde emperyalizme karsi yürütülen mill mücadelenin temel ideolojisi ve mesalesi olmustur. Türk Milliyetciligi, imparatorluk idarelerinde esamisi dahi okunmayan, hakir görülen öksüz bir halkin, asimile olmayi reddederek özüne dönme ve mill sahsiyetini bulma mücadelesinin isyankar tezahürü olarak da degerlendirilebilir. Kurtlar Ocagi, Selcuklu ve Osmanli asirlarinda Orta Asyada unutulan Türklügün yeniden dirilisinin cileli hikayesidir.