Ne zaman göctüklerinden haberin olmadi, kimse seni aramadi. Sürülebilecek bir iz birakmamistin belki de etrafta. Yagmur duasina cikmis bicare sümüklü böcekler gibi kurakligin ortasinda zimpara toprak yontmustu bedenini. Her adimda bir parcani salmistin geriye, bir tohum hayali kurmadan, hiclige karisacagini bilerek. Istedigin olmustu iste.

Belki de Gercekten Mümkündür Dönmekte Mustafa Okumus, ardinda biraktiklarini hatiralarindaki gibi bulamayanlarin, gecmiste demirleyip yasami kaciranlarin, kanadi kirilmis kuslarin, özlemleriyle hayata tutunmaya calisanlarin öyküleriyle bulusturuyor okuru. Görünenin altinda saklananlari, kelimelerin altindaki yakici anlamlari, bir cocugun soldurulan gülüsünü, bir kadinin yillanmis umutsuzlugunu, hayattan vazgecisleri, kirilan inanclari, farkli bakis acilariyla, kimi zaman sakince kimi zaman derinden yükselen bir ciglikla anlatiyor.

Yalin ve dikkat cekici bir üslupla, artik ait olmadigi bir hayati yakalamaya calisirken hicbir yere ait olmadigini hissedenlerin, bir otobüsle hayallerine yolculuk edenlerin, dönüsün yolunu arayanlarin pesine takiliyor.

Kim bilir, belki de gercekten mümkündür dönmek