Devinimin sifira yaklastigi bir cemberin ortasinda duruyor Thomas. Bir varolus sorgusu yahut bir ihtiyarin gevezelikleri... Gec kalinmis olsa da -kime göre- bir anlam arama cabasi belki.
Bir satranc tahtasinda devrilmeyi bekleyen son piyon bu ihtiyar. Önünde dikildigi bir sah da yok oysa. Ama tutunacak bir seyler buluyor inatla.
Sonra ani bir dürtüyle el falima bakip bakamayacagini sordu. Avucumu uzattim, sag miydi sol mu hatirlamiyorum, ama o öteki avucuma bakmak istedi. Bir süre inceledi, gülümsedi ve STam düsündügüm gibi, uzun zaman önce ölmüs olmaliydiniz. dedi.
Faili belirsiz bir sucun süphelisiyken, her gecen an dört duvari kendine hücre edinen, icinde mayalanan suclu psikolojisinin tuhaflastirdigi biri Carl Lange. Tüm oklar onu gösterirken -sahi, bunu o mu yapti- kendisi de yayi geriyor, nefesini tutuyor. Norvecte 1983te Elestirmenler Ödülünü kazanan, 2006da ise Dagbladet tarafindan son 25 yilin en iyi kitabi secilen, Kjell Askildsenden Thomas Fnin Kamuya Acik Son Notlari, Eren Inan Canpolatin Norvecce aslindan tercümesiyle